Hani bazı insanlar vardır, aynı kandan olmadığımız halde bizi her ne pahasına olursa olsun severler ve hatalarımıza rağmen bizi benimseyip öyle kabullenirler. Bazı insanlar da vardır ki bizin canımızdan, kanımızdan olduğu halde bize yedi kat elmiş gibi davranıp, en ufak hatamızda kırarlar, yok ederler bizi. İşte etrafımız böyle insanlarla çevrilidir her zaman, bir bakmışız "aa yok o öyle şey yapmaz" dediğimiz insan neler neler yapıyorken görüveririz herşeyi ve o an koca bir şok geçiririz.
Atalarımız da buyüzden demiş ya zaten ummadığın taş baş yarar diye... o kadar da güzel bir betimleme ve his ancak bu kadar gerçekçi olabilir, bu kadar hissettirebilirdi. Kafamızı taş yarsa, o an verdiği acı hissi belki geçer ama yüreğimize aldığımız darbeler oraya kazınır. Durum böyleyken ummadığımız birini bizi severken buluruz. Fakat en güzel olanı budur aslında, bizi sevmeyeni sevip acı çekeriz ama seveni sevmeyiz. Zıt kutupların çekim yasası gibi işler bazen de...
Hayatın bazen bir mıknatıs olduğunu düşünürüm mesela. Biz o mıknatısa hangi kutbumuzu gösterirsek o da bize o şekilde karşılık verir sanki. Olumlu düşündüğümüzde "+" olsun, bizi kendine çeker,"iyi düşün iyi olsun" sözü gelir akla. Olumsuz düşündüğümüz de "-" olsun mesela, dünya da bizi kendinden iter. "Düşenin dostu olmaz" sözü burada beliriverir. Bu yazı da dünya gibi karşık oldu ya neyse, hayatın kendisi karışık değil midir zaten? ;)
işte böyle bir dünyada yaşıyorken biz insanların da karışık duygular içerisinde olması saçma olmasa gerek. Hayatın bizi güzel kalpli, iyi insanlarla karşılaştırması dileğiyle... ve öyle insanları bulduğumuzda hiç kaybetmemek, kıymetlerini bilip daima sevip sevilmek dileğiyle... :)
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder